tag:blogger.com,1999:blog-4736627537084115652024-03-14T06:40:47.230-07:00ភិក្ខុវជិរប្បញ្ញោ សាន សុជាតេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-45479480788854373702012-08-05T07:09:00.002-07:002012-08-05T07:09:50.468-07:00ទ្រង់បរិនិព្វាន<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe width="580" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/dODIdYdpms8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-16925097112213422742012-08-05T07:08:00.002-07:002012-08-05T07:08:08.243-07:00ទ្រង់ត្រាស់ដឹង<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe width="580" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/fxR4D4Tfiw8" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-61006869149427626722012-08-05T07:06:00.001-07:002012-08-05T07:06:27.866-07:00ទ្រង់ប្រសូត្រ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe width="580" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/q0zNyH-CE4I" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-7187287667026676022012-08-05T01:42:00.000-07:002012-08-05T01:43:18.812-07:00តើនរកមានឬទេ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUidg6FEY4mYLnDC5EC5sTroGhfGFBZ-QLUziVXo6tIDU_SRnjaMLj0U5lKFLluLJpV_SYiziSBzjFQnQQWl9697_Xcoi_Bo3TooSia3cOOMWb6wrZ9TCo-YTOHK6SlHhVdk-s6Kkr9do/s1600/222.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUidg6FEY4mYLnDC5EC5sTroGhfGFBZ-QLUziVXo6tIDU_SRnjaMLj0U5lKFLluLJpV_SYiziSBzjFQnQQWl9697_Xcoi_Bo3TooSia3cOOMWb6wrZ9TCo-YTOHK6SlHhVdk-s6Kkr9do/s1600/222.jpg" /></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7GJUFmSeOhWLUSa8_S7j00tVMHSoLl08ufsysPzs2pnahqHl5_b_4JwuflfEh0T5DHsOXvuRXfJmCthI_WASKyaSH4D081uR4Eh_JRjYyVVPURCK70loPLFqcBR_IjBwKwbryQPlpQwk/s1600/123.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
<span lang="KHM" style="font-family: DaunPenh; font-size: 12.0pt; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: KHM; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា
ក្នុងព្រះធម៌នៃព្រះដ៏មាន ព្រះភាគ ដោយបរិស័ទមួយចំនួនមិន សូវយកចិត្ត
ទុកដាក់ប្រតិបត្តិ ក្នុងព្រះសទ្ធម្ម ដោយចង់ឳ្យ ព្រះសទ្ធម្ម
ជ្រាបចូលក្នុងសន្តាននៃសព្វសត្វ ហេតុការណ៍ទាំងអស់នេះ ទើបជម្រុញឳ្យ
ខ្ញុំព្រះករុណាអាត្មាភាព ឆ្លៀតឳកាសដ៏មមាញឹក រៀបរៀងសៀវភៅមួយក្បាលនេះឡើង
ដោយឳ្យឈ្មោះថា <b style="color: blue;">តើនរកមានឬទេ?</b></span><br />
<span lang="KHM" style="font-family: DaunPenh; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: KHM; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><i></i></span><br />
<a href="http://issuu.com/tevicheth/docs/name947f54?mode=window&backgroundColor=%23222222"><span lang="KHM" style="font-family: DaunPenh; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: KHM; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><i>អានបន្ត>></i></span></a>
<a href="http://tevicheth.files.wordpress.com/2012/05/e19e8fe19ebee19e93e19e9ae19e80e19e98e19eb6e19e93e19eace19e91e19f81.pdf"><span lang="KHM" style="font-family: DaunPenh; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-language: KHM; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><i>ទាញយក>></i></span></a>
</div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-48847006087540961292012-08-02T23:34:00.002-07:002012-08-05T01:43:30.531-07:00កុមារាសាន សុជា<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><object width="580" height="360"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/m9v_FgtcPOE?version=3&hl=en_US"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/m9v_FgtcPOE?version=3&hl=en_US&autoplay=" type="application/x-shockwave-flash" width="580" height="360" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br /></div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-63713232521176966062012-06-19T17:30:00.000-07:002012-06-19T17:32:41.439-07:00សុភាសិតបុរាណ ០១<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
*កម្មករមែនពិត តែគំនិតឥតចង់ធ្វើខ្ញុំកំដរអ្នកណាទេ សាច់ឈាមថ្លាឆ្វង់ស្មោះត្រង់នឹងជាតិ ។
*ករណីយកិច្ចជាគំរោងការ ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នា ត្រូវបំពេញតាមឋានៈខ្លួន (ព្រះធម្មវរោត្តម តុង ឈូន) ។<br />
*ការកើតជាមនុស្សទោះប្រុសស្រី ចាស់ក្តីក្មេងក្តីតែងឃ្លាឃ្លាតចាកទីស្រលាញ់ចេញចាកញាតិ មានជាតិមានទុក្ខទុក្ខខ្លាំងក្លា។ (លោកគ្រូ ម៉ុក សំឪក) ។<br />
<a name='more'></a><br />
*ការកើតបានមកជារូបអង្គ ត្រូវផ្គង់គំនិតនឹងប្រាជ្ញា ព្រមទាំងសេចក្តីខ្មីឧស្សាហ៍ រៀនវិជ្ជាការឳ្យចេះស្ទាត់ ។ (តែ ជុន) ។<br />
*ការចេះចប់សព្វមន្តសិល្បវិទ្យា មិនប្រើជាប្រយោជន៍ធ្ងន់តែខួរ ដូចពាក់មាសពេជ្របំប៉នព្យូរស្រីមិនគួរខាតធន ស្រីមិនគួរខាតធនធ្ងន់តែខ្លួន (ញូង សឿង) ។
*ការចេះសន្ទនាជាមួយភ្ញៀវ ទុកជាវិជ្ជាដ៏កម្រមួយ ត្រូវប្រើរបៀបមួយរយជំពួក ដើម្បីអោយភ្ញៀវរីករាយជានិច្ច។ (ឈូក ម៉ីង ម៉ៅ) ។<br />
*ការដែលយើងធ្វើ នាំឳ្យយើងដុះដាលចិត្តគំនិតកាន់តែធំ កាន់តែខ្ពស់ កាន់តែរីកធំឡើង យើងធ្វើការជួយបង្កើតលោកទាំងមូល (មាស រឿង)។<br />
*ការបរិភោគអាហាក្នុងលោក មិនដឹងប្រមាណស៊ីច្រើនចាក់ច្រាសវិបល្លាសសន្តាន ភ្លើងធាតុមិនបាន ដុតដូចប្រក្រតី ។ ចាត់ជាពិសពុល ព្រោះតែស៊ីជ្រុល នាំកាឡកណ្ណី ឳ្យមកគ្រប់ប្រាណ សន្តានប្រុសស្រីព្រោះ តែចំណី គប្បីរិះគិត ។ (ព្រះគ្រូបញ្ញាលិខិត កៅ ស៊ឹម)</div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-61460153956194316622012-06-17T09:44:00.001-07:002012-06-17T22:54:35.549-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Tdx4q6lFuIVMHCwaAMkEUzwIqdVwq5LJIaX_bWOtv2SgO8Hp20Hpz-rXhQYMc0IozKgXjJ8pIsDMYAG0RPZknNHaaT4OYbynqPhJoXPUS0RaXxmMEHcv04EmvIg4WHXtXvsLdkhaEyI/s1600/Up-Down.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Tdx4q6lFuIVMHCwaAMkEUzwIqdVwq5LJIaX_bWOtv2SgO8Hp20Hpz-rXhQYMc0IozKgXjJ8pIsDMYAG0RPZknNHaaT4OYbynqPhJoXPUS0RaXxmMEHcv04EmvIg4WHXtXvsLdkhaEyI/s1600/Up-Down.gif" /></a></div>
<br />តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-13566241480932359612012-06-17T09:38:00.003-07:002012-06-17T09:38:33.129-07:00អត្ថបទសរសេរកំសាន្តចិត្តពេលទំនេរ<span style="color: red;"><strong>(១).</strong></span>មនុស្សយើងតែងតែមានកង្វះខាតគ្រប់ៗគ្នា ដូច្នេះ មនុស្សមិនគួរប្រកាន់គ្នាពេកទេ ។<br />
<strong><span style="color: red;">(២).</span></strong>កង្វះខាតរបស់អ្នកតូច គឺត្រង់ដែលមិនចេះបន្ទន់ឥរិយាបថ…………………<br />
<span style="color: red;"><strong>(៣).</strong></span>កង្វះខាតរបស់អ្នកធំ គឺត្រង់ដែលមើលងាយអ្នកតូច…………………….<br />
<span style="color: red;"><strong>(៤).</strong></span>កង្វះខាតរបស់អ្នកក្រ គឺត្រង់ដែលខ្ជិលក្នុងកិច្ចការ………………..<br />
<strong><span style="color: red;">(៥).</span></strong>កង្វះខាតរបស់អ្នកមាន គឺមើលងាយអ្នកក្រ…………………<br />
<span style="color: red;"><strong>(៦).</strong></span>មនុស្សដែលអាចមើលងាយគេបាន ទាល់តែខ្លួនមានអ្វីមួយលើសគេ នេះជាធម៌មានៈ ។<br />
<strong><span style="color: red;">(៧).</span></strong>មនុស្សដែលត្រូវគេមើលងាយ ក៏មកពីខ្លួនជាមនុស្សងាយឳ្យគេមើលដែរ ។<br />
<span style="color: red;"><strong>(៨).</strong></span>ពិភពលោកនេះ
គ្មានអ្នកណាម្ចាក់ជាកម្មសិទ្ធផ្តាច់មុខទេ ។ មាសប្រាក់
ឬកិត្តិយស…ដែលកំពុងមាន គ្រាន់តែមកលងអារម្មណ៍ឳ្យត្រេកអរមួយខ្ញាកៗ
ហើយក៏បាត់ទៅវិញទាំងអស់ ។ មនុស្សដ៏ច្រើន កំពុងតែបង្អូតគ្នា ព្រោះតែរបស់
ទាំងនេះ……………..។<br />
<a name='more'></a><br />
<strong><span style="color: red;">(៩).</span></strong>អត្តាហិ
អត្តនោ នាថោ, តើបុគ្គលបែបណា ទើបអាចដើរតាមពុទ្ធភាសិតនេះបានពិតប្រាកដ?
គឺទាល់តែបុគ្គល ណាដែលមាសប្រាក់ ឬកិត្តិយស ជាដើមនោះមិនអាចគ្របសង្កាត់បាន
គឺមិនញាប់ញ័រដោយរបស់ខាងក្រៅ ទាំងអស់ ។
ដូច្នេះធម៌នេះជាសាធារណៈដល់មនុស្សគ្រប់វណ្ណៈ ។<br />
<span style="color: red;"><strong>(១០).</strong></span>ចង់ទិញរបស់អ្វីមួយ
មិនថាយើងមានលុយប៉ុន្មានទេ សំខាន់ត្រង់ថា តើម្ចាស់របស់ព្រមលក់ឬអត់។ ដូច្នេះ
អ្នកក្រមួយចំនួន ក៏អាចមានរបស់ដែលអ្នកមានទិញមិនបានដែរ ។<br />
<span style="color: red;"><strong>(១១).</strong></span>នៅពេលដែលហ្វូងបក្សីនាំគ្នាហើរចូលទៅរកដើមឈើ
មិនប្រាកដថាវាស្រលាញ់ដើមឈើនោះទេ ជួនកាល វាអាចនឹងស្រឡាញ់ផ្កា ផ្លែ
ឬម្លប់របស់វាជាង ។ យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលមនុស្សនាំគ្នាមករកយើង ក៏មិនប្រាកដ
ថាគេស្រឡាញ់យើងគ្រប់គ្នាដែរ គេអាចនឹងសម្លឹងឃើញអ្វីម្យ៉ាងទៀតពីយើង
ព្រោះហេតុដូច្នោះ អ្នកដែលទទួលបាននូវការគោរពពីអ្នកដទៃ
មិនគួរមានមោទនភាពហួសហេតុពេកទេ តែក៏មិនគួរមើលងាយមើលថោកអ្នកដែលចូលមក
រកយើងដែរ ។<br />
<strong><span style="color: red;">(១២).</span></strong>មាសប្រាក់ យសកិ្ត…អាចមានឥទ្ធពលតែលើបុគ្គលណាដែលត្រូវការវាប៉ុណ្ណោះ ។<br />
<strong><span style="color: red;">(១៣).</span></strong>ដុំដីដែលមិនទាន់ចេញពីដៃអ្នកគ្រវែង
គេមិនអាចនឹងប៉ានស្មានចំងាយត្រូវទេ យ៉ាងណាមិញ
មនុស្សយើងក៏មិនអាចប៉ាន់ស្មានអនាគតរបស់អ្នកដទៃបានដែរ ។<br />
<strong><span style="color: red;">(១៤).</span></strong>ដើមផ្កាដ៏តូចមួយដែលដុះក្នុងព្រៃ
បើព្រៀបទៅនឹងដើមឈើធំៗ វាគ្មានន័យអ្វីទេ
ប៉ុន្តែបើគេយកមកធ្វើជាសួនច្បារពិតជាក្លាយ
ទៅជារបស់គួរស្រឡាញ់រាប់អានរបស់មនុស្សទាំងឡាយ យ៉ាងណាមិញ ជាតិជាមនុស្ស
ទោះកើតក្នុងវណ្ណៈក្រីក្រតោកយ៉ាកយ៉ាងណា បើចេះកែរច្នៃដំណើរជីវិត
ពិតជាល្អជាងផ្កាក្នុងសួនទៅទៀត ។ ព្រោះផ្កាលំអតែភ្នែក ចំណែកមនុស្សល្អ
គេស្រឡាញ់ផងគោរពផង ។<br />
<strong><span style="color: red;">(១៥).</span></strong>សម្រាប់ខ្ញុំ
ខ្ញុំពេញចិត្តនឹងខ្លួនឯងកើតជាកូនអ្នកក្រ ព្រោះយ៉ាងហោចណាស់
ក៏ខ្ញុំស្គាល់ទុក្ខលំបាករបស់អ្នកក្រ ដែរ ។ ម្យ៉ាងទៀត
ការបានកើតជាកូនអ្នកក្រ
គឺជាការផ្តល់ឳកាសឪ្យខ្ញុំបានតស៊ូក្នុងជីវិតយ៉ាងពិតប្រាកដ ដឹងច្បាស់
ផ្លូវណាជោគជ័យ ផ្លូវណាបារាជ័យ ហើយផ្លូវដែលធ្លាប់ដើរកន្លងមក
សុទ្ធតែក្លាយជាបទពិសោធន៍សម្រាប់ជីវិត។<br />
<div align="right">
<span style="color: grey;"><em>ថ្ងៃ ២ រោច ខែពិសាខ ឆ្នាំរោង ចត្វាស័ក ព.ស ២៥៥៦ (គ.ស ២០១២)</em></span></div>
<div align="right">
<span style="color: grey;"><em>វត្តមណីរតនារាម សង្កាត់រលាប ក្រុងពោធិ៍សាត់ ប្រទេសកម្ពុជា ។</em></span></div>
<div align="right">
<strong>វជិរប្បញ្ញោ <span style="font-family: Khmer OS Muol,Khmer OS Muol;">ស.ស.ជ</span></strong></div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-90778420107975955632012-06-17T09:35:00.000-07:002012-06-17T09:35:13.794-07:00អនិសង្សសីល ៥<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 2em;"><span style="font-size: larger;">បញ្ចសីលសមាទានិយត្ថេរាបទាន ក្នុងបិដកលេខ ៧២ ទំព័រ១៧៣។<br />
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 2em;"><span style="font-size: larger;">គ្រានោះ ខ្ញុំកើតជាបុរសអ្នកស៊ីឈ្នួល ក្នុងក្រុងចន្ទវតី ខ្ញុំរវល់តែនឹងការងាររបស់ជនដទៃ មិនបាននូវបព្វជា្ជ។ <a href="" name="more"></a>ខ្ញុំគិតថា
បុគ្គលទាំងឡាយ ដែលត្រូវងងឹតធំបិទបាំងហើយរមែងឆេះដោយភ្លើង ៣ យ៉ាង
អញគប្បីគេចចេញដោយឧបាយណាហ្ន៍។ អញជាមនុស្សកំព្រា ធ្វើនូវការឈ្នួល
ទាំងទេយ្យធម៌ក៏មិនមាន បើដូច្នោះគួរតែអញរក្សាសីល ៥ ឲ្យពេញលេញ។<a name='more'></a><br />
<br />
មានព្រះថេរៈមួយ អង្គឈ្មោះ និសភៈ ជាសាវ័ករបស់ព្រះមុនី ព្រះនាម អនោមទស្សី
ខ្ញុំក៏ចូលទៅរក ព្រះថេរៈអង្គនោះ ហើយទទួលនូវសិក្ខាបទទាំង ៥
ក្នុងសម័យនោះ អាយុ (របស់សត្វ) មានប្រមាណមួយសែនឆ្នាំ ខ្ញុំរក្សាសីល ៥
ឲ្យបរិបូណ៍ អស់កាលប៉ុណ្ណោះដែរ។ <br />
<br />
លុះមរណកាលមកដល់ព្រមហើយ ទេវតាទាំងឡាយលួងលោមខ្ញុំថា នែ អ្នកនិទុ៍ក្ខ
រថដែលទឹមដោយសេះ ១ ពាន់នេះ មកប្រាកដដល់អ្នកហើយ។ កាលបើចិត្តជាខាងក្រោយ
កំពុងប្រព្រឹត្តទៅ ខ្ញុំបានរំលឹកនូវសីលរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំបានទៅកាន់ឋានតាវត្តឹង្ស ដោយសារអំពើដែលខ្ញុំធ្វើល្អហើយនោះ។ <br />
<br />
ខ្ញុំបានជាធំជាងទេវតាសោយរាជ្យ មានពួកស្រីអប្សរចោមរោម
សោយសេចក្តីសុខដ៏ជាទិព្វអស់ ៣០ ដង។ ខ្ញុំបានជាស្តេចចក្រពត្តិ អស់ ៧៥ ដង
បានសោយរាជ្យប្រទេសដ៏ធំទូលាយ រាប់បានមួយអសង្ខេយ្យជាតិ។ <br />
<br />
ខ្ញុំចុត្យចាកទេវលោក ត្រូវកុសលមួយដាស់តឿន
ក៏មកកើតក្នុងត្រកូលមហាសាលដ៏ស្តុកស្តម្ភ ក្នុងក្រុងសាវត្ថី។
កាលសាសនារបស់ព្រះជិនស្រី កំពុងរុងរឿង មាតានិងបិតារបស់ខ្ញុំបាន
ទទួលនូវសិក្ខាបទទាំង ៥ ក្នុងកាលជិតចូលវស្សា។ ខ្ញុំបានទទួលសីលជាមួយ
(និងមាតា) ហើយបានដល់នូវអរហត្ត។ ខ្ញុំមានអាយុ ៥ ឆ្នាំអំពីកំណើត
បានដល់នូវអរហត្ត ព្រះពុទ្ធមានចក្ខុ ទ្រង់ជ្រាបនូវគុណ (របស់ខ្ញុំ)
ហើយទ្រង់ឲ្យឧបសម្បទាជាភិក្ខុដល់ខ្ញុំ។ <br />
<br />
ខ្ញុំរក្សានូវសិក្ខាបទទាំង ៥ ពេញលេញ ខ្ញុំមិនដែលទៅកាន់កំណើត
អសុរកាយអស់កប្ប នឹងប្រមាណមិនបានអំពីភទ្ទកប្បនេះ។ ខ្ញុំនោះបានទទួលនូវយស
ព្រោះហេតុនៃសីលទាំងនោះ ខ្ញុំកាលសម្តែងនូវកោដិនៃកប្ប
គប្បីសម្តែងជាឯកទេស (មួយចំណែកៗ)។ ខ្ញុំរក្សាសីលទាំង ៥ ហើយបាននូវត្រៃហេតុ
គឺខ្ញុំជាអ្នកមាន អាយុវែង ១ មានទ្រព្យច្រើន ១ មានប្រាជ្ញាមោះមុត ១ ។ <br />
<br />
មួយទៀត ខ្ញុំសម្តែងនូវភាពជាខ្លួនជាបុរសដ៏ក្រៃលែងជាងជនទាំងពួង
អន្ទោលទៅក្នុងភពតូច និងភពធំ ហើយតែងបាននូវឋានៈទាំងនុះ។ សាវ័កទាំងឡាយ
របស់ព្រះជិនស្រីកាលប្រព្រឹត្ត ក្នុងសីលនឹងប្រមាណមិនបាន បើលោកនៅត្រេកអរ
ក្នុងភព តើនឹងបានផលដូចម្តេចទៅ។ <br />
<br />
សីល ៥ ដែលខ្ញុំជាអ្នកស៊ីឈ្នួលគេ មានព្យាយាមប្រព្រឹត្តល្អហើយ
ខ្ញុំបានរួចចាកចំណងទាំងពួង ក្នុងថ្ងៃនេះដោយសារសីលនោះ។
ក្នុងកប្បប្រមាណមិនបាន អំពីកប្បនេះ ព្រោះហេតុដែលខ្ញុំរក្សាសីល ៥
ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់ទុគ្គតិ នេះជាផលនៃសីល ៥ ។ បដិសម្ភិទា ៤ វិមោក្ខ ៨
និងអភិញ្ញា ៦ នេះខ្ញុំបានធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ហើយទាំងសាសនា របស់ព្រះពុទ្ធ
ខ្ញុំក៏បានប្រតិបត្តិហើយ។</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 2em;"><span style="font-size: larger;"><br />
បានឮថា ព្រះបញ្ចសីលសមាទានិយត្ថេរមានអាយុ បានសម្តែងនូវគាថាទាំងនេះ ដោយប្រការដូច្នេះ។</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 2em;"><span style="font-size: larger;"><br />
ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ “ឃរាវាសធម៌”រៀបរៀងដោយ មុនីកោសល្យ នៅ-ហៃឡុន</span></span></div>
<span style="line-height: 2em;"><span style="font-size: larger;"><br />
ស្រង់ចាក ៥០០០ឆ្នាំ</span></span>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-473662753708411565.post-90151012839716571122012-06-17T09:21:00.002-07:002012-06-17T09:31:59.379-07:00សាសនាជាអ្វី?ពាក្យ សាសនាជាពាក្យក្លាយចេញមកពីពាក្យ សាសន បានន័យថា ពាក្យបណ្ដាំ ឫ ការទូន្មានប្រៀនប្រដៅ<br />
របស់់គ្រូអាចារ្យណាមួយក្នុងលោក។ប៉ុន្តែឬការបកប្រែប៉ុណ្ណេះ ពុំទាន់់អស់់ន័យសេចក្ដីទេ ព្រោះថាសាសនា<br />
ជាពាក្យមានន័យទូលំទូលាយណាស់់,ពុំអាចមាននិយមន័យប៉ុណ្ណឹងបានឡើយ។<br />
សំរាប់់មនុស្សមួយចំនួនធំ,<br />
<a name='more'></a><br />
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=473662753708411565" name="more"></a><br />
សាសនាគឺជារបៀបរៀបចំនៃជំនឿ ។គឺជាពិធីគោរព ឫ សក្ដារៈបូជាចំពោះព្រះអាទិទេព ឫទេវៈ។ចំពោះ<br />
មនុស្សជាច្រើនផ្សេងទៀត,សាសនាជាកិច្ចគោរពបូជាព្រះ ឫទេវៈមួយចំនួន។អ្នកខ្លះ មានសាសនា ដែលពុំមាន<br />
ព្រះ ឫ ទេវៈណាប្រាកដទេ សំរាប់់គោរពបូជា។មានមនុស្សខ្លះ មានជំនឿសាសនាតាមរបៀបយល់់ឃើញរបស់់ខ្លួន<br />
ឯង គឺថា មិនទាក់់ទង នឹងសាសនាដទៃឡើយ។ប៉ុន្តែ ថាមនុស្សសឹងទាំងអស់់ដែលមានជំនឿសាសនា គឺមក<br />
ពីគេជឿថា ទេវានុភាព ជាអ្នកបង្កើតលោក ហើយ មានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់់ខ្លួន។<br />
មនុស្សកាន់់សាសនា មានហេតុផលផ្សេងៗ។មនុស្សភាគច្រើននៅក្នុងពិភពលោក គោរពសាសនា ព្រោះ<br />
ជាកេរ្ត៏មរតកនៃវប្បធម៌,នៃកុលសម្ព័ន្ធ ឫ គ្រួសាររបស់់ខ្លួន។សាសនាផ្ដល់់អោយមនុស្សជាច្រើននូវអារម្មណ៏<br />
សុខស្រួល ព្រោះគេជឿថាទេវានុភាព គ្រប់់គ្រងលើខ្លួនគេ។គេតែងសូមបួងសួងអំណាចទេវៈ អោយជួយ ឫ<br />
ការពារ ពួកគេ។ អ្នកខ្លះ ទៀតកាន់់ជំនឿសាសនា ព្រោះជឿថា សាសនា សន្យានឹងជួយសង្រ្គោះពួកគេ<br />
ហើយ ថែមទំាង អោយពួកគេមានសុភមង្គល ឫ អោយមានសំណាងនិងមានជីវិតល្អប្រសើរឡើងនៅជាតិក្រោយ។<br />
ដូច្នេះយើងឃើញថា សាសនាមានអត្ថន័យទូលំទូលាយណាស់់ មិនមែនត្រឹមតែ ជាពាក្យបណ្ដាំ ឫទូន្មានប្រៀនប្រដៅ<br />
នៃគ្រូអាចារ្យណាមួយនោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាជំនឿទូទៅលើអំណាចទេវៈ ឫ អាទិទេព ឫ កំលាំងធម្មជាតិនានា។<br />
ជនជាតិខ្មែរយើង កាលដើមឡើយ ពុំមានជំនឿសាសនាច្បាស់់លាស់់ណាមួយទេ,<br />
តែគោរពកំលាំងធម្មជាតិ ឫ<br />
វត្ថុសក្ដិសិទ្ធិ ផ្សេងៗ គឺ គេមានជំនឿលើអំណាចធម្មជាតិ ឫ ទេវៈផ្សេងៗ ដោយយល់់ថា ធម្មជាតិទំាងឡាយសុទ្ធ<br />
តែមានព្រលឹង និងកំលាំងសក្ដិសិទ្ធិ ដែលមើលពុំឃើញ។ការគោរព លើកំឡាំងធម្មជាតិ គេថា គោរពអ្នកតាធម្មជាតិ<br />
ដូចជា អ្នកតាទឹក អ្នកតាដី អ្នកតាភ្លើង អ្នកតាខ្យល់់ អ្នកតាព្រៃភ្នំជាដើម។ ប៉ុន្តែ គេក៏មានការគោរពលើអំណាចមេបា<br />
ឫ បុព្វបុរសដែលស្លាប់់ទៅហើយ នៅចំាថែរក្សារនិងផ្ដល់់សេចក្ដីសុខដល់់ពួកគេ។អ្នកតាតំណាងបុព្វបុរស ឫ មេបា<br />
មានដូចជា អ្នកតាដំបងដែក អ្នកតាក្រហមក អ្នកតាឃ្លាំងមឿង។ល។<br />
ក្រៅពីអ្នកតានិយម គេមាន ជំនឿគោរពដល់់ជីដូនជីតាជិតឆ្ងាយ របស់់ខ្លួន ដែលស្លាប់់ទៅហើយ ហើយដែល<br />
អាចផ្ដល់់សេចក្ដីសុខដល់់ពួកគេ។ ជំនឿគោរពបែបនេះ ធ្វើដោយពិធីសែន ម្ហូបអាហារ នៅឱកាសបុណ្យផ្សេងៗ។<br />
ប៉ុន្តែ ការសែនម្ហូបអាហារ ជាពិធីផ្សេងពីការផ្ដល់់ម្ហូបអាហារដល់់មនុស្សជាទីស្រលាញ់់ដែលទើបនឹងស្លាប់់។<br />
អ្នកដែលនៅមានមរណទុក្ខនេះ ដោយសេចក្ដីស្រលាញ់់ អាណិតស្ដាយ មនុស្សដែលស្លាប់់ទៅថ្មីៗ ទើបរៀបចំម្ហូប<br />
អាហារផ្ដល់់ជូន។<br />
នៅក្នុងលោក មានសាសនារាប់់ពាន់់។សាសនាធំៗមានចំនួនប្រាំបី តាមលំដាប់់លំដោយនៃលំណើតមានដូចតទៅ៖<br />
សាសនាហ៊្វីស(Judaism) , សាសនាហិណ្ឌូHinduism) សាសនាព្រះពុទ្ធ(Buddhism),
សាសនាកុងជឺ(Confucianism), សាសនាតៅ (Taoims),សាសនាស៊ីនតូ(Shinto),
សាសានាព្រះយេស៊ូ(Christianity),)និងសាសនាអ៊ីស្លាម(Islam)។<br />
សាស្រ្តាចារ្យ បែរ៏ម៉ែន បាននិយាយក្នុងសៀវភៅរបស់់លោកឈ្មោះ A philosphy of religion ថា<br />
សាសនាគឺជាខ្សែចំណងមួយសំរាប់់ចងផ្ជាប់់សត្វលោកជាមួយនឹងវត្ថុសក្ដិសិទ្ធិ<br />
ដ៏មានតំលៃខ្ពង់់ខ្ពស់់បំផុត,ជាសេចក្ដីស្មោះត្រង់់ចំពោះអំណាចមួយ ឫ<br />
អំណាចច្រើនដែលមាននៅក្នុងពិភពលោក ,ជាការរក្សានូវគុណតំលៃចាស់់,<br />
ជាការសម្ដែងអោយអ្នកផង ឃើញនូវសេចក្ដីសមរម្យខាងសម្ព័ន្ធភាពនិងសេចក្ដីស្មោះត្រង់់<br />
ទោះជាដោយពិធីដង្វាយក្ដី ,សម្ដែងនូវឥរិយាបទទន់់ភ្លន់់ក្ដី។<br />
សាស្រ្តាចារ្យសីលធម៌ម្នាក់់ទៀតនិយាយថា សាសនាគឺជា ធម្មរូប,ជាគ្រឿង<br />
ឧបករណ៏សំរាប់់គ្រប់់គ្រងមនុស្សអោយរស់់<br />
នៅក្នុងសន្តិភាព,អោយរស់់នៅក្នុងបែបភាពសមសួនជាមនុស្ស។ទស្សនវិទូ កូតេ<br />
ម្នាក់់ឯងមានទស្សនៈថាសាសនារបស់់មនុស្សលោកទូទៅគឺមនុស្សធម៌ និងយុត្តធម៌។<br />
លោកបានបញ្ជាក់់ថាធម៌ទំាងពីរប្រការនេះ គឺល័ក្ខគោលសំខាន់់<br />
សំរាប់់ធ្វើអោយជីវិតមនុស្សក្នុងសង្គមដើរទៅដល់់សន្តិភាពជាស្ថាពរ។<br />
អ្នកប្រាជ្ញ ជាច្រើនផ្សេងទៀត មានសេចក្ដីយល់់ឃើញថា សាសនាគឺជា<br />
ប្រភពនៃចរិយាធម៌,ជាប្រភពនៃទំនៀមទំលាប់់<br />
ប្រពៃណីដ៏ល្អទំាងឡាយ។ហេតុនេះ ឃើញថា សាសនា អាចបកប្រែ<br />
បានន័យទូលំទូលាយហើយ<br />
ការនំាមកនូវសេចក្ដីបកប្រែខាងលើនេះ ក៏ល្មមអោយយើងបានភ្លឺថ្លា<br />
គំនិតខ្លះៗអំពីសាសនា។រីឯអំពីកំណើត របស់់សាសនា<br />
វិញ យើងដឹងឮថា មនុស្សជាអ្នកបង្កើត គឺថា ដោយមនុស្សម្នាក់់ជាអ្នកដឹកនំា ឫ<br />
ដោយមនុស្សទំាងឡាយជាកុលសម្ព័ន្ធ<br />
ហើយដែលបានសាសយភាយទូទៅ។ឧទាហរណ៏សំរាប់់ករណីទី១៖សាសនាព្រះពុទ្ធ<br />
ត្រូវបានព្រះពុទ្ធបង្កើតឡើង នៅក្នុងឆ្នំា៥៤៣ មុនគ.ស។ឧទាហរណ៏សំរាប់់ករណីទី២៖<br />
សាសនាហិណ្ឌូ ឫ សាសនាព្រាហ្ម តាមការស្រាវជ្រាវខាងប្រវត្តិសាស្រ្ត បានត្រូវនំាចូលប្រទេសឥណ្ឌាដោយពួកអារ្យ(Arya)។កាលពីដើម ជនជាតិអារ្យ<br />
បានរស់់នៅត្រង់់ភូមិភាគCaucaseនិង<br />
ខ្ពង់់រាប Pamir បន្ទាប់់មក បានចូលលុកលុយប្រទេសអឺរ៉ុបមួយផ្នែក និងមួយផ្នែកទៀត<br />
ចូលលុកលុយប្រទេសឥណ្ឌាខាងជើង ប្រមាណជាក្នុងឆ្នាំ១៥០០ មុន គ។ស។<br />
ដូចនេះហើយ បានជា គេចាត់់ទុកពយកអារ្យជាបុព្វបុរស នៃអំបូរ ឥណ្ឌា-អឺរ៉ុប។<br />
នៅប្រទេសឥណ្ឌា ពួកទ្រាវិឌ(Dravidians)ដែលជាម្ចាស់់ស្រុក បានខំតស៊ូច្បាំងណាស់់ដែរនឹងពួកអារ្យ<br />
ប៉ុន្តែនៅតែទទួលបរាជ័យ ព្រោះពួកអារ្យមានគ្រឿងចំបាំងជំនាញៗជាង។ទីបំផុត ពួកអារ្យ<br />
ក៏ចូលមកគ្រប់់គ្រងលើពួកទ្រាវិឌ ហើយចាប់់ផ្ដើមផ្សាយ លិទ្ធិសាសនា<br />
របស់់ខ្លួនតំាងពីពេលនោះមក។លិទ្ធិសាសនានេះ មានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅវេទ (Veda)។<br />
សម័យ នោះ គឺជាសម័យវេទនិយមព្រោះក្នុងលិទ្ធិសាសនា គេគោរពព្រះអាទិទេព<br />
ជាអ្នកបង្កើតលោកផ្សេងពីព្រះព្រហ្ម។<br />
ព្រះព្រហ្ម ក្នុងសម័យនោះ គ្រាន់់តែជាទេវៈរាយរងប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់់មក ប្រហែលជាក្នុ<br />
ងឆ្នំា៥៥០ មុន គ.សទើបគេចាប់់ផ្ដើម ជឿ លើ ព្រះព្រហ្ម ជាអ្នកសាងលោក គឺ<br />
ក្រោយ ពេលដែល ពួកព្រាហ្ម បានសរសេរសៀវភៅមួយឈ្មោះថា Brahmanas។<br />
សៀវភៅនេះពន្យល់់យល់់អំពីព្រះគម្ពីហិណ្ឌូ<br />
ផ្សេងទៀត ហើយ បង្ហាញ ប្រាប់់អំពី វិធីគោរពបូជាព្រះ និង អំពីការប្រតិប័ត្រធម៌។<br />
គឺពួកព្រាហ្ម នេះហើយដែល នំាគោរពបូជាព្រះព្រហ្មជាអាទិទេពធំជាងគេបង្អស់់។<br />
ហេតុនេះ សាសនា ដែលគេ គោរពនេះហៅថា សាសនាព្រាហ្ម។<br />
ដែលថាសាសនាបង្កើតឡើងដោយកុលសម្ព័ន្ធ នោះ គឺមកពីមិនដឹងថានរណាជា<br />
អ្នកបង្កើតសាសនា ដូចសាសនាព្រះពុទ្ធ សាសនាព្រះយេស៊ូ ជាដើម។<br />
ពួកអារ្យដែលបាននំាព្រាហ្មសាសនាចូលមកទឹកដីឥណ្ឌាតើពួកគេមានបាន<br />
សាសនាព្រាហ្មនោះមកពីណា?ឫ បង្កើតដោយខ្លួនឯង ?ប៉ុន្តែ សួរថា<br />
អ្នកណានំាគំណិតបង្កើតឡើង?ឫ ពួកគេ មានគំនិតបង្កើតសាសនានេះព្រមគ្នាឡើង?អតីតកាលពិតជាមាន<br />
អាថ៌កំបំាងច្រើនណាស់់។យើងពុំអាចដឹងថាពួកអារ្យជាអ្នកបង្កើត<br />
ព្រាហ្មសាសនា ឫ ក៏មិន។ តើ យើង អាច សួរដូច្នេះបានទេថា ពួកអារ្យមានព្រះមែន<br />
ទើប បានជាគេ ណំាគ្នាគោរពព្រះរបស់់គេ?<br />
ឫ បានន័យថា មានព្រះពិត ទើប ពួកអារ្យនំាគ្នាគោរពបូជា រួចមក<br />
នំាគ្នារៀបចំបង្កើតសាសនានេះឡើង ដូចដែលសាសនាហ៊្វីស<br />
(Judaism) ដែលបង្កើតឡើងដោយAbrahamដែលជាបិតានៃជន<br />
ជាតិនេះហើយដែលព្រះបានបង្ហាញអោយឃើញ និងដឹកនំា<br />
ជីវិតពួកគេ?។បើដូច្នេះ មែន នោះនឹងត្រូវរូបមន្តមួយដូចនេះ៖ មាន…ទើប។<br />
ឧទាហរណ៏៖ មានគ្រូ បង្រៀន ទើបសិស្សចេះ<br />
មានភ្លើងឆេះ ទើបមានផ្សែង មានខ្យល់់អុកស៊ីហ្សែន ទើបអាចរស់់បាន។ល។<br />
នៅក្នុងអតីតកាល បើគេថយក្រោយ ចេះតែថយក្រោយកាន់់តែជ្រៅ<br />
គេកាន់់តែមានអាថ៌កំបាំងដ៏ច្រើន។គេមិនត្រូវសិក្សាអំពី<br />
អតីតកាលដោយការស្មានៗនោះទេ គេត្រូវរកភស្តុតាងថែមទៀត<br />
ព្រោះការកាត់់ស្មានទោះដោយប្រាជ្ញាក៏អាចនឹងមិន<br />
សមហេតុផលជានិច្ចដែរ។អតីតកាលប្រកបដោយអាថ៌កំបាំងណាស់់<br />
ដូច្នេះ គេក៏គងពិបាកណាស់់ដែរក្នុងការសិក្សា។ការពិត មិនអាចសំដែង<br />
ចំពោះមុខមនុស្សយើងបានគ្រប់់គ្នាទេ គឺបានត្រឹមតែចំពោះមុខមនុស្ស<br />
មួយចំនួនតូច ក៏ល្មមហើយ។ម្យ៉ាងទៀត<br />
ការពិតតូចក៏ដូចជាករពិតធំដែរ ព្រោះជាការពិត។ការពិតតូច ជាទ្វារ<br />
បើកចំហរទៅរកការពិតធំ។<br />
ក្នុងលោកយើងនេះ មានអព្ភូតហេតុធម្មជាតិច្រើនណាស់់ ដែលគេ<br />
មិនអាចពន្យល់់បាន ឫ បកស្រាយបាន គឺថាហួសវិស័យធម្មជាតិ<br />
ដែលវិទ្យាសាស្រ្ត មិនអាចសិក្សាបាន និងពន្យល់់បាន។វិទ្យាសាស្រ្ត ចាប់់អារម្មណ៍<br />
ជាពិសេសតែនឹងអ្វីដែលអាចតាញយកប្រយោជន៏<br />
បាន ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការនៃមនុស្សលោកអោយទាន់់សម័យ។ហេតុនេះ<br />
ឃើញថា សាសនាភាគច្រើន មានអាថ៌កំបាំង គឺ<br />
ថាកើតមកពីអាថ៌កំបំាង។ប៉ុន្តែ អាថ៌កំបំាងជាអ្វី? គឺជារឿងរ៉ាវ ដែលលាក់់កំបាំង<br />
ហើយដែលគេមិនដឹង មិនយល់់ និងមិនអាចរកឃើញដើមហេតុបាន។<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<h2>
<i>ស្រង់ចាកៈ</i> <a href="http://www.khmercity.net/profiles/blogs/1757607:BlogPost:1195165" target="_blank">http://www.khmercity.net/profiles/blogs/1757607:BlogPost:1195165</a> </h2>
</div>តេ វិចិត្រ និស្សភទ្ទោhttp://www.blogger.com/profile/18160947183204950750noreply@blogger.com0